köməkçi

köməkçi
is.
1. Bir işdə kömək edən şəxs; yardımçı. Uşaq anasının köməkçisidir. – . . Mən Tehranda özümə köməkçi tapa bilərəm. M. S. O..
2. Müavin. Usta köməkçisi. Rejissor köməkçisi. Operator köməkçisi. – İrəvanda da deyirlər vitse-konsulun köməkçisi biletin birinə İran rəiyyətindən düşəndə on manat alır. . C. M.. Qəbul otağında köməkçi ilə <Mollayevdən> başqa heç kim yox idi. M. Hüs..
3. məc. Yardımçı, əlavə. Köməkçi sual. Köməkçi sex.
◊ Köməkçi nitq hissələri qram. – əsas nitq hissələrinin xüsusiyyətlərinə malik olmayan sözlər (ədatlar, qoşmalar, bağlayıcılar, modal sözlər). Köməkçi feil qram. – leksik mənası olmayan, başqa sözlərlə birləşib mürəkkəb feil düzəldən feil (məs.: etmək, eləmək, olmaq və s.).

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • köməkdar — sif. və is. köhn. Köməkçi. Köməkdar adam …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ələkçi — sif. Ələk qayıran və satan adam. ◊ Ələkçinin qıl verəni isteh. – əslində heç bir ciddi işlə məşğul olmayıb, özünü iştirakçı, köməkçi kimi göstərməyə çalışan, yaxud ara qızışdıran adam haqqında …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • müavin — ə. köməkçi …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • nasir — ə. kömək edən; köməkçi ə. yazıçı, ədib …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • nəsir — ə. köməkçi, yardımçı …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • zəhir — ə. köməkçi, arxa …   Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti

  • əlaltı — 1. sif. və is. Əl altında işləyən, köməkçi işləri görən, köməkçi. Əlaltı fəhlə. Usta əlaltısı. Bənna əlaltısı. – <Səkinə:> . . Aylarla . . buruqda rəhmətlik atasının əlaltısı olub. M. İ.. 2. zərf Xəlvəti, gizlicə, heç kəsin xəbəri olmadan,… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • mədədçilik — is. 1. Kömək əli uzatma, köməkçi olma, yardım etmə. 2. Bir işi görmək üçün başqasına muzdla kömək etmə; köməkçilik, yardımçılıq. Sevər . . məhəllələrində olan varlıların evində mədədçilik edər; çörək yapar, paltar yuyardı. P. M …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • mədədçi — sif. və is. köhn. 1. Əl tutan, kömək edən, mədəd olan. 2. Bir işdə başqasına muzdla kömək edən adam; köməkçi. Hər dəfə çörək bişirən vaxt Həlimə xala . . övrət qonşularından özünə mədədçi çağırardı. C. M …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • mədədçi — (Naxçıvan) köməkçi, köməyə gələn adam. – Adam gərək elə iş görə ki, dara düşəndə bir mədədçisi olsun …   Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”